Daar zijn we weer. Of: daar zijn we weer niet. Ik mag voorlopig de theatervloer niet meer op. Dus open ik deze online speelvloer (mijn site) weer, en meer dan ooit te voren.
Het idee: elke dag van deze lockdown in een uur een verhaaltje schrijven om hier te delen. In een uur, dus niet te streng zijn (zegt ze tegen zichzelf) want wat kan er nou helemaal in 60 minuten. En elke dag want dat is handig om te trainen voor als ik dan toch ooit nog eens dagelijkse columnist wordt (of om erachter te komen dat dat de hel is en dat ik dat helemaal niet wil).
En ik zet de reactie-mogelijkheid aan. Misschien spreek ik op die manier nog eens iemand.
De wereld gaat weer op slot, maar dit blog is weer geopend. Tel je zegeningen.
Waar zal ik het over gaan hebben?
(Het risico van deze vraag is dat niemand reageert, maar dan kan ik het vervolgens natuurlijk gewoon nergens over hebben, dus dat komt ook wel weer goed.)
Nannette Poortinga 